وقتی که تو درد می کشی
دنیا برام تیره میشه
تموم غم های زمین
به قلب من چیره میشه
وقتی که تو درد می کشی
دنیا رو می ریزم به هم
می خوام که هرجوری شده
از دردات کم کنم یه کم
این درد مث پاییز پژمردِتْ
میخونم از چشمات یه حرفایی
از چی خجالت میکشی عشقم
حتی بدون مو تو زیبایی
حرفی نزن از مرگ و از دوری
من دست از عشقت برنمی دارم
حتی اگه دنیا بشه ارتش
من پشتتم تنهات نمیذارم
می فهمم حالت رو چه آشوبه
روزاتو مرگ آلود میبینی
دنیاتو حبس کردی توی خونه
کنج اتاقت بس که می شینی
جونم به جون خنده هات بنده
یَأست رو از ریشه بِکَن
درداتو میخرم به جون
یه بار دیگه لبخند بزن
