شعر و ترانه

از تو ممنونم… واسه قلبی که پس دادی واسه عشقی که جای اون هوس دادی واسه این حس مردن توی هر لحظه م واسه اینکه  دیگه دیوونه ی محضم از تو ممنونم … واسه ویرونی دنیام واسه داغی که موند…

” باز باران ، با ترانه ” باز می گیرد دلم بی تو بهانه ” با گهرهای فراوان ” اشکهایم دانه دانه از دو چشمم می شود امشب روانه ” یادم آرد روز باران ” دستمان در دست هم بود…

بغض نکن بانوی من بغض تو پیرم می کنه دیدن اشکای تو از زندگی سیرم می کنه غصه نخور اگه کسی دل قشنگت رو شکست حتی پای دردودلات واسه یه بارم ننشست نگاه کن  به آینه چقد غریبی با خودت…

تولدت مبارک گل همیشه نازم قسمت من همین بود آسون تو رو ببازم قسمت نبود بمونیم کنار هم تا ابد تو خوب قصه موندی من شدم آدم بد دوباره مثل هرسال جات خالیه کنارم روز تولدت روُ من با کی…

وقتی که دل تنگت میشم دستم بهت نمیرسه ترانه میگم واسه تو شاید به گوشِت برسه دلتنگیام جا نمیشن دیگه توی ترانه هام این دل دیوونه دیگه راه نمیاد بی تو باهام هرجا که میرم با منی جات اما پیشم…

یه اتاق بهم ریخته با یه ساعت که خوابیده داره تصویر یک مُرده که زندست رو نشون میده   یه آهنگ که رو تکراره ولی یادم نمی مونه یه وقتایی می ترسم از حتی سایه م تو این خونه  …

وقتی که تو درد می کشی دنیا برام تیره میشه تموم غم های زمین به قلب من چیره میشه وقتی که تو درد می کشی دنیا رو می ریزم به هم می خوام که هرجوری شده از دردات کم کنم…

دلم میخواد برم جایی کسی نپرسه کی هستی؟ نپرسن تو چرا رفتی؟ چرا حالا پیشم نیستی؟   یه خونه ای که دیواراش هی عکساتو نخوان از من یه جوری باید آغوشت بِره از خاطرِ این تن   با داغ هق…

خیلی دوست دارم بدونم بعد من چطوره حالت زندگیت آرومه بی من؟ حالا که نیستم تو فالت بعد من کسی اومد که همه ی دنیاش تو باشی؟ تموم ترسش از این شه که یه روز ازش جدا شی؟ خیلی دوست…

این منصفانه نیست از زندگیت برم تو باشی تا ابد توو قلب و خاطرم از وقتی که رفتی دنیام تاریکه با هر قدم دوریت مرگم چه نزدیکه تو نیستی آغوشم عطر تو رو میده فهمیده دیوونم هرکی منو دیده منی…